Een zeldzame, maar ernstige complicatie
Een charcot voet is een zeldzame, maar ernstige complicatie bij Diabetes Mellitus. De aandoening is vernoemd naar de Franse neuroloog J.M. Charcot, die het verschijnsel voor het eerst omschreef in 1882.
Een charcot voet komt met name voor bij diabetes patiënten die leiden aan polyneuropathie (vermindering of afwezigheid van het gevoel in de voeten). Een charcot voet kan spontaan ontstaan of na een klein ongelukje, zoals verzwikken of verstappen. Soms ontstaat er zelfs een kleine breuk. De voet wordt dik, rood en warm.
Voorbeeld van een charcot voet.
Doorzakking van de voet
Doordat de patiënt niets voelt, worden verwondingen niet opgemerkt en blijft de patiënt doorlopen, waarbij de voet vaak ook verkeerd wordt belast. Hierdoor kunnen weer nieuwe verwondingen of breuken ontstaan. De voet verliest stevigheid doordat de banden geen houvast meer hebben aan het aangetaste bot. Zo ontstaat er doorzakking/instorting van de voet. Doordat de voet inzakt, ontstaat er te veel druk, met kans op diepe ulcera (zweren) met bacteriële infecties.
Diagnose van een charcot voet
Het is van belang dat de charcot voet snel wordt herkend en behandeld, omdat het kan lijden tot ernstige vervormingen en beperkingen van de voet. In sommige gevallen is zelfs amputatie noodzakelijk. Vaak merkt de medisch pedicure of podoloog als eerste veranderingen in de voet op. Hij of zij zal de diabetes patiënt met spoed naar de huisarts verwijzen zodat er snel gehandeld kan worden. De diagnose zal gesteld moeten worden via een MRI scan, omdat op röntgenfoto’s meestal niets te zien is.
Drie fases van een charcot voet
- De acute fase. De voet is rood, dik en warm. Als de diagnose charcot voet is gesteld, wordt onderbeengips aangemeten om de voet volledig rust te geven. Dit gips mag niet belast worden. Door middel van regelmatige gipswisselingen en temperatuurcontroles van de voet wordt in de gaten gehouden of de charcot voet zich nog in de acute fase bevindt. Het gipsen wordt voortgezet totdat de acute fase voorbij is. Dit kan soms enkele maanden duren.
- De stabilisatie fase. De roodheid is weg, de zwelling en de temperatuur zijn afgenomen, het voetskelet veranderd niet meer van vorm en is wat steviger geworden. Het onderbeengips kan verwijderd worden maar de voet moet nog wel extra beschermd worden door een op maat gemaakte orthopedische schoen.
- De chronische fase. De voet is niet meer gezwollen, rood en warm. Ook bij belasting van de voet treden er geen reacties meer op, de veranderde vorm van de voet is stabiel. Wel kunnen er makkelijk wonden ontstaan doordat door de veranderde voetvorm drukplekken optreden. Deze wonden genezen vaak slecht.
Het is van belang dat de diabetespatiënt elke dag zijn/haar eigen voeten controleert op drukplekken en wondjes, niet op blote voeten loopt en regelmatig voor controle en/of behandeling naar de medisch pedicure, de podoloog of podotherapeut gaat.
Vind een praktijk
Denkt u een charcot voet te hebben? Onze Podozorgers helpen u graag! Klik op de onderstaande knop en vind een Podozorg praktijk bij u in de buurt.
